Cancion à la Gamalinda
Louise Vincent B. Amante
For luck of good, some forgotten garden picked up long ago a stone, from my two quasars of fingertips, I leave for lights with praise and dribbling corridos. I'll send my lovers' eyes to the dream machine. I love ya, the wound that gleams in the sweet raw dreams. The angels walk past their dreams into the machine. So pack your dream and step into the bags. The hole becomes my world more and more in my soul. Their invisible things, the counter-halves in their whiteness I want to believe. Too much to ask for? I long for the unreal so much, I want to be unreal so much in quotes and myths This city crushes with its clouds of afterselves and we become like drowning steam Let's get to the straight point Can't be the dream machine but I'll give you something more I'll send you to your lover Walk past the dreams into their angels So pack your machine and step into the doom bags that much I can tell ya slashing our silences and intimacies through the river and our uncertain lives and the rest of November dying, out there that is not their own world in the gaggle of junkies and the whole darkness of the damn Rilke and Morrison, The only truth is I love this darkness.
23 June 2017
Quezon City, Philippines
Adapted from:
Gamalinda, Eric. "Cancion Moderna," from Lyrics from a Dead Language. Pasig City: Anvil Publishing, Inc., 1991. p 93.
Friday, June 23, 2017
Thursday, June 1, 2017
Liham
Liham
ni Louise Vincent B. Amante
Dumating ang iyong liham isang araw na wala ako sa bahay. Sinabi lang sa akin ni Aling Toyang na kapitbahay kong tindera. Ilang beses nang pabalik-balik ang matandang kartero. Siya na lang ang pumirma para hindi na mapagod ang lalaking iilan na lamang ang inihahatid na sulat sa panahon ngayon ng internet. (Pati nga ang mga diyaryo, napapansin kong halos hindi nabibili sa tindahan ni Aling Toyang.)
Iniabot niya ang liham sa akin kagabi pagdaan ko sa tindahan niya. Naroon si Anna, ang dati kong lugod. Ilang taon na siya sa Amerika at kagabi lang din umuwi. Masaya ang atmospera ng kanilang bahay dahil sa naroon ang mga apo ni Aling Toyang at iba pa niyang mga anak. Si Anna? Ngumingiti siya sa mga pamangkin pero may lumbay sa kanyang mga mata.
Dala-dala ko ang imaheng iyon pag-uwi ko sa bahay. Binuksan ko ang sobre. May talulot ng puting rosas sa loob. Natuwa ako. Binasa ko ang iyong liham. Nais mo akong sumunod sa iyo sa Paris. Napatingin ako sa salaming nakasabit sa dingding, malapit sa refrigerator.
Biglang lumabo ang tingin ko sa salamin.
1 Hunyo 2017
Lungsod Quezon
ni Louise Vincent B. Amante
Dumating ang iyong liham isang araw na wala ako sa bahay. Sinabi lang sa akin ni Aling Toyang na kapitbahay kong tindera. Ilang beses nang pabalik-balik ang matandang kartero. Siya na lang ang pumirma para hindi na mapagod ang lalaking iilan na lamang ang inihahatid na sulat sa panahon ngayon ng internet. (Pati nga ang mga diyaryo, napapansin kong halos hindi nabibili sa tindahan ni Aling Toyang.)
Iniabot niya ang liham sa akin kagabi pagdaan ko sa tindahan niya. Naroon si Anna, ang dati kong lugod. Ilang taon na siya sa Amerika at kagabi lang din umuwi. Masaya ang atmospera ng kanilang bahay dahil sa naroon ang mga apo ni Aling Toyang at iba pa niyang mga anak. Si Anna? Ngumingiti siya sa mga pamangkin pero may lumbay sa kanyang mga mata.
Dala-dala ko ang imaheng iyon pag-uwi ko sa bahay. Binuksan ko ang sobre. May talulot ng puting rosas sa loob. Natuwa ako. Binasa ko ang iyong liham. Nais mo akong sumunod sa iyo sa Paris. Napatingin ako sa salaming nakasabit sa dingding, malapit sa refrigerator.
Biglang lumabo ang tingin ko sa salamin.
1 Hunyo 2017
Lungsod Quezon
Subscribe to:
Posts (Atom)